Een slaapzakje.

Omdat heel dunne slaapzakken moeilijk te vinden zijn - zeker in de grotere maten, zeker als je je geen ongeluk wil betalen, en zeker als ze ook niet te lelijk mogen zijn - (een gat in de markt, kzweeretu!), maakte ik er eentje zelf.

Ik dacht zo "tricot, dat is aangenaam. Da's wel wat warmer dan katoen, maar ik vind dat zachter slapen. En je doet dan geen pyjama aan, gewoon die slaapzak, en 't is in de sacoche".

De echtgenoot, die wilde geen onzichtbare rits, en zijn wil is wet als het over kindjes te slapen leggen gaat. De echtgenoot, die legt de kindjes te slapen. In 98% van de gevallen. Misschien ook vaker. Als hij later dan gewoonlijk thuis is, durf ik mijn gasten al eens langer op te laten, zodat hij ze toch in bed kan leggen. Want hij kan dat als de beste. Of ik suck daarin, dat kan ook(*). In ieder geval, een gewone stevige rits, middenvoor. Geen tralala.

Ik nam een bestaande dikke slaapzak, tekende die over op papier, knipte dat papier uit, tekende over op de dunne tricot, knipte die stof uit, en naaide in elkaar. Tadaah. Gelukkig deed ik dat al eind mei, zodat Amélie tijdens ons weekje Portugal en de daarop volgende Belgische hittegolf  niet weggesmolten is. Hoeraatje.

't Was wederom een snel-klaarproject. Het stomste werk was de versteviging knippen om geen hobbelrits te krijgen. Het langste werk was het biais aan de hals stikken. Dat loopt in één stuk door, en ik heb daar meer dan vijftig spelden voor gebruikt. Het kunnen er ook honderdvijftig geweest zijn. Om daarna die overlap aan de schouders dicht te naaien met knoopjes, want met een rits middenvoor is een open schouder compleet nutteloos. Dat had ik op voorhand mogen bedenken, want mijn basisslaapzak had een rits in de zijnaad. Oeps. Te onthouden voor een volgende slaapzak dan maar? Jaja, maar ik weet niet of we dat nog doen, slaapzakken. Binnenkort mag die kleine wel eens in haar grote bed slapen, in plaats van enkel spelen en foto's laten nemen, en doet een kind dat dan nog, slaapzakken aandoen? GEEF MIJ RAAD, ALSTUBLIEFT-DANKUWEL! Ondertussen gaat die slaapzak als't moet 's morgens in de was, en ligt die 's avonds terug klaar. Efficiënt, jawel!

 

 

 

(*) Een keer ze vijf jaar oud zijn, of Timo heten -ik weet niet precies wat het hem doet- dan kan ik dat ook. Maar tweejarige Amélies in bed leggen, da's miserie. Dus wie weet, misschien groeit het eruit, tegen dat ze vijf is, of als ik haar consequent Timo begin te noemen.

Ik mag haar overigens wel uit bed halen. Want dat kan ik als de beste. Of mijn echtgenoot suckt daarin, dat kan ook. Tweejarige Amélies uit bed halen, da's miserie voor hem. (**)

 (**) Of ze een moeilijk karakter heeft, die dochter van ons? Bwa neet, naar 't schijnt lijkt ze gewoon op de mama. 

Patroon: uit de losse hand

Stof: al eerder te zien op deze blog, en ik ben te lui om het op te zoeken, maar 't zat dus al een tijdje in de kast, en 't is van Lillestoff