Waarom heeft deze trui eigenlijk knopen? De zoon had het over dit kledingstuk.
"Om hem dicht te kunnen doen" was geen bevredigend antwoord. Een rits wilde hij graag. Een rits, en een kap.
Ik luisterde geamuseerd. Bijna vier, en de eerste technische vereisten voor een kledingstuk worden bekendgemaakt. Ik bleef geamuseerd, wetende dat Sharon een tutorial uitgeschreven heeft om van je Ole een ritsbaar exemplaar te maken. Mijn zoon bedient mij van nieuwe uitdagingen. Nou nou.
De instructies zijn zoals we van Zonen09 gewoon zijn: uitdagend, maar super goed gedocumenteerd zodat de uitwerking een plezier is.
Twee dagen na de stoffenlancering van Eva ging ik langs bij de Stoffenkamer om wat voeringstof voor dit kleedje. Uiteráárd was dat slechts een mentaal achterpoortje om de Moutonstofjes te voelen. Hypegevoelig ben ik over het algemeen niet, maar een Eva moest ik in huis hebben. Zij is een van de redenen waarom ik trots ben om Gentse te zijn.
Omdat ik ondertussen weet dat ik sneller koop dan stik, hield ik het bescheiden bij 1 metertje cactussen. En die werden meteen aangeslagen door de zoon. Jeuj voor stofjes die de stoffenkast niet zien!
De rits was een moeilijk geval. Een omkeerbare rits is blijkbaar gigantisch moeilijk om te vinden, maar gelukkig bestaan er omkeerbare trekkertjes.
Om die te bevestigen maak je eerst je rits kapot (stress!), froemel je de nieuwe runner erop, en naai je een trensje, zodat die runner er niet meer vanaf kan - kwestie van het stressniveau terug te laten dalen.
Ik zocht op de site van de Veritas, en vond drie soorten runners.
Omdat ik wat onzeker was over welke te nemen, besloot ik toch maar naar een bakstenen winkel te trekken. Helaas, dat hielp niet. De dame in kwestie zei me dat zij dat ook al geprobeerd had, en vaker niet dan wel werkt. "En dan sta je daar, met je nieuwe, kapotte rits." (Stress²!)
Bon, ik liet me niet van mijn stuk brengen, en besloot er toch voor te gaan. Toen ik een schuivertje vroeg, liet ze me drie tubes met schuivers zien. Welke runner voor welke soort rits diende, hebben we beiden niet kunnen uitvogelen. Daarom keerde ik huiswaarts met één deelbare bloktandrits, en drie schuivertjes.
De dame in kwestie had gelijk. Vaker lukte het niet dan wel. Er past immers maar één van de drie schuivertjes op de rits, met name de 'metaalschuiver voor bloktandrits'. Als je in de winkel staat, kies dan die met een A-vorm waar er 'VISLON' op staat, da's de goeie.
Het kledingstuk was een zaligheid om te naaien. Het was mijn derde Ole, en dat blijkt zowat mijn overgangsnummer te zijn om zonder veel getorn een mooi afgewerkt exemplaar te bekomen. De sweater van Eva is van een hele mooie kwaliteit, en mij mag je geloven, want ik ben niet gesponsord. Zacht en toch stevig... Mijn lock en naaimachine dansten over de stof.
En daarna ging mijn zoon naar school. En sindsdien komt hij iedere dag met vuile kleren thuis. Ie-de-re dag. Met gi-gan-tisch vuile kleren.
Ik zag het licht. Een gedubbelde trui, da's echt twee in één. Vlekken? Oh, omdraaien. Opgelost.
Maar kijk, zo'n "propere" trui, met vieze mouwboorden, dat is het niet. Dat maakt je een opvallende valsspeler.
Ik zag het licht. Nog een keer. Als je die mouwboorden lang genoeg zijn om te kunnen omplooien, is het vuil terug weg. Omgedraaid. Opgelost. Ik voel mij een geslaagde moeder.
Ik wilde geen contrastboorden, dus moest ik ze er contrastgewijs aanzetten, zodat ze omgeplooid met de zelfde stof boven liggen als de mouw. Volg je?
Omdat ik deze truc vast eindeloos zal blijven herhalen, heb ik er een fotootje van gemaakt.
Uiteindelijk wil ik de mouwboord met buitenstof aan mouw met buitenstof, en mouwboord met voeringstof aan mouw met voeringstof.
Wanneer je je geassembleerde mouwboord in je voeringstof-mouw schuift, ligt de stof van de buitenkant van de mouwboord tegen de voeringstof-mouw aan. Zo dus:
De zelfkant van de stof is echt leutig. Daarvoor alleen al zou je extra meters kopen. Om labeltjes te maken en al. Wiiiii!