Heel eerlijk, sinds ik het naaigebeuren online volg om inspiratie op te doen, kriebelt het wel om zelf opnieuw te beginnen schrijven. Maar niemand heeft nood aan nóg een blog met werkstukjes van een beginner, en ik heb toch helemaal geen tijd om te bloggen.
Punt 1 is waar, en punt 2 nog meer, maar ik heb een reden gevonden om het tóch te doen (en nee, "graag doen" was niet goed genoeg):
Blijkbaar worden op blogs giveaways gegeven. Ik deed aan eentje mee, en won!
Linde vroeg me om een fotootje van het maaksel te laten zien, et voilà - niet alleen foto's, maar ook een blogbericht.
Ik had er geen rekening mee gehouden dat de Michael Millerstofjes slechts een stofbreedte van 110 cm hadden. Het plan om een cowboyhemdje te maken heb ik dus opgeborgen.
Ik dacht: we beginnen bij het begin, en gaan ook voor een omkeerbare kleenexdooshoes volgens haar wijze. Als beginner kom je er niet aan onderuit, aan dit projectje, want oh, die zakdoekendoos is toch echt niet mooi.
Wij kopen geen Kleenexdozen, maar een goedkope variant. Daarom heb ik niet de moeite genomen het patroon af te drukken; ik heb mijn zakdoekendoos gewoon zelf kapotgemaakt om als patroon te laten dienen. Uiteraard kon ik niet wachten tot er een doos leeg was, dus heb ik die nadien terug mooi dichtgeplakt (goed zichtbaar op de tweede foto). Omdat onze zakdoekendoos geen statisch object is, en her en der geplaatst wordt, wou ik zeker zijn dat ik niet alleen de hoes vast had wanneer ik die nog eens op een ander hoekje van de kast zette. Twee knoopsgaten door het biais, en lipjes met een velcrootje. Hopla, verplaatsbaarproof, dat ding!
De tweejarige zoon is helemaal fan, als hij op het potje geweest is, moet hij een "mooi papietje" in plaats van de reguliere rol.
Iets anders waar de zoon ook dol op is (eigenlijk is hij dol op alles wat mama naait), zijn de slabbetjes.
Hij heeft er eentje uitgetest tijdens het eten, maar het was een ontgoocheling: mama had namelijk het babymaatje gemaakt en zijn bordje paste er dus niet op.
Om het goed te maken, heb ik nog een zeverslabbetje voor hem gemaakt. Gelukkig zevert het kind niet meer (behalve als het te veel babbelt, want dat kan hij als de beste), en ik hoefde dus alleen maar te denken aan de esthetiek: die badstof hebben we mooi aan de kant gehouden en het zijn twee katoentjes geworden. Op de bolletjeskant heb ik een cowboy geappliceerd.
Punt 1 is waar, en punt 2 nog meer, maar ik heb een reden gevonden om het tóch te doen (en nee, "graag doen" was niet goed genoeg):
Blijkbaar worden op blogs giveaways gegeven. Ik deed aan eentje mee, en won!
Linde vroeg me om een fotootje van het maaksel te laten zien, et voilà - niet alleen foto's, maar ook een blogbericht.
Ik had er geen rekening mee gehouden dat de Michael Millerstofjes slechts een stofbreedte van 110 cm hadden. Het plan om een cowboyhemdje te maken heb ik dus opgeborgen.
Ik dacht: we beginnen bij het begin, en gaan ook voor een omkeerbare kleenexdooshoes volgens haar wijze. Als beginner kom je er niet aan onderuit, aan dit projectje, want oh, die zakdoekendoos is toch echt niet mooi.
Wij kopen geen Kleenexdozen, maar een goedkope variant. Daarom heb ik niet de moeite genomen het patroon af te drukken; ik heb mijn zakdoekendoos gewoon zelf kapotgemaakt om als patroon te laten dienen. Uiteraard kon ik niet wachten tot er een doos leeg was, dus heb ik die nadien terug mooi dichtgeplakt (goed zichtbaar op de tweede foto). Omdat onze zakdoekendoos geen statisch object is, en her en der geplaatst wordt, wou ik zeker zijn dat ik niet alleen de hoes vast had wanneer ik die nog eens op een ander hoekje van de kast zette. Twee knoopsgaten door het biais, en lipjes met een velcrootje. Hopla, verplaatsbaarproof, dat ding!
De tweejarige zoon is helemaal fan, als hij op het potje geweest is, moet hij een "mooi papietje" in plaats van de reguliere rol.
Iets anders waar de zoon ook dol op is (eigenlijk is hij dol op alles wat mama naait), zijn de slabbetjes.
Hij heeft er eentje uitgetest tijdens het eten, maar het was een ontgoocheling: mama had namelijk het babymaatje gemaakt en zijn bordje paste er dus niet op.
Om het goed te maken, heb ik nog een zeverslabbetje voor hem gemaakt. Gelukkig zevert het kind niet meer (behalve als het te veel babbelt, want dat kan hij als de beste), en ik hoefde dus alleen maar te denken aan de esthetiek: die badstof hebben we mooi aan de kant gehouden en het zijn twee katoentjes geworden. Op de bolletjeskant heb ik een cowboy geappliceerd.
Zo, dit was hem, mijn eerste échte blogbericht. Want laat ons eerlijk wezen, het vorige telt eigenlijk niet mee.
Aangezien ik mijn tijd om te naaien al moet stelen, en dus nog meer het boevenpad op moet gaan om een verslagje van de naaisels gepubliceerd te krijgen, mogen jullie niet verwachten dat dit een superactieve blog wordt. Maar ik doe mijn best om hem up-to-date te houden. Want naaien en schrijven, da's toch echt iets voor mij.
Cowboystof: Michael Miller (giveaway Juliette & Jules)
Handdoekstof slabbetje: verknipte handdoek (Zeeman)
Bolletjeskatoen: stoffenspektakel
welkom terug in blogland ;-)
BeantwoordenVerwijderen